Die gasten zijn allemaal anders, dat maakt het zo leuk, dat maakt elke dag weer anders. Ze komen bij mij voor van alles en nog wat en ze vertellen me ook heel veel. De gekste dingen. Als ik iets van een leerling hoor waarvan ik denk: oei, dat moet je even aan een docent of leerlingbegeleider vertellen, dan zeg ik ze dat ook. En als ik ze iets zie doen wat eigenlijk niet mag, als ze bijvoorbeeld van het schoolplein gaan tijdens de pauzes, dan laat ik weten dat ik ze heb gezien, maar zeg ik er niet altijd iets van. Of ik maak er een grapje over. Tenzij het te vaak voorkomt of ernstig is, natuurlijk.
Ik ben de ogen en de oren van College St. Paul, maar ik ben niet hun docent. Dus op die stoel ga ik ook niet zitten.
